In verband met vakanties hanteert ons kantoor in de maand augustus aangepaste openingstijden. Dat betekent dat we op de volgende momenten geopend zijn:
– Maandag 6 augustus
– Vrijdag 10 augustus van 13.00 tot 15.00 uur
– Vrijdag 17 augustus
– Woensdag 22 augustus
– Maandag 27 augustus
– Woensdag 29 augustus
In deze periode is er géén inloopspreekuur. Na 29 augustus is alles weer zoals je van ons gewend bent. In de tussentijd toch contact opnemen? Stuur ons dan een bericht.
Read MoreOp 12 en 26 mei 2018 vinden opnieuw twee bijeenkomsten voor familie en naasten van mensen die zichzelf beschadigen plaats.
Ben je bijvoorbeeld ouder, partner, broer of zus van iemand die zichzelf beschadigt en wil je graag meer informatie over dit onderwerp, handvatten krijgen om hiermee om te gaan en anderen in een soortgelijke situatie ontmoeten meld je dan aan voor deze bijeenkomsten.
De bijeenkomsten vinden plaats in Utrecht en duren van 13.00 tot 16.00 uur. De kosten bedragen €15 per persoon. Maar neem je iemand mee, dan betalen jullie beiden slechts €10 per persoon. We hebben plaats voor 8 deelnemers dus meld je tijdig aan als je er graag bij wilt zijn.
Update Bovenstaande bijeenkomsten zijn volgeboekt. Helaas hebben we daardoor op dit moment geen plaats voor nieuwe deelnemers. Wil je graag geïnformeerd worden als we weer nieuwe bijeenkomsten organiseren? Stuur dan een mail naar stichting@zelfbeschadiging.nl en we houden je op de hoogte.
Read MoreOp 1 maart is het Self-Injury Awareness Day (SIAD), een dag waarop wereldwijd aandacht wordt gevraagd voor zelfbeschadiging. Jaarlijks komen in Nederland rond de 15.000 mensen die zichzelf beschadigen terecht op de spoedeisende hulp van een ziekenhuis. Een aantal van hen geeft aan dat zij minder adequate hulp krijgen “Omdat ze het zichzelf hebben aangedaan”. Stichting Zelfbeschadiging en MIND schrikken hiervan en trekken aan de bel. Ze roepen mensen op misstanden te melden bij het Nationaal Zorgnummer.
Read More
De Amerikaanse kinderpsycholoog Lawrence E. Shapiro schreef het in 2008: Stopping the Pain, een werk- en doeboek over zelfbeschadiging, gericht op jongeren en ter ondersteuning van professionele therapie. Uitgeverij SWP besloot enige tijd geleden dit boek in Nederland op de markt te brengen onder de naam ‘Hoe krijg ik grip op zelfbeschadiging’. De Landelijke Stichting Zelfbeschadiging hielp mee bij de vertaling ervan.
Dwayne Meijnckens, bureaucoördinator van de Landelijke Stichting Zelfbeschadiging vertelt: “In 2016 werden we benaderd door SWP Uitgeverij. Zij wilden ‘Stopping the Pain’ graag uitbrengen in Nederland omdat er vraag naar is en er nauwelijks materiaal in het Nederlands bestaat. Voor de vertaling werd een specialist ingeschakeld, wij kregen vervolgens de vraag om deze vertaling na te lopen. Daarvoor hebben we een team van lotgenoten en professionals samengesteld dat zowel taalkundig als inhoudelijk hielp het boek nog verder te verbeteren.”
“We hopen op deze manier een leemte te vullen. Samen bieden we meer informatie en handvatten om met zelfbeschadiging om te (leren) gaan.”
“De grootste meerwaarde van het boek zit ‘m in de oefeningen die erin staan. Daar kunnen jongeren zeker wat mee bereiken. Zoals in het boek terecht wordt aangegeven, is het niet bedoeld om therapie te vervangen. Maar het kan zeker helpen. Zo bevat het boek ook tips en informatie om met ouders te communiceren en om jezelf beter te leren begrijpen.”
“We hopen op deze manier een leemte te vullen. Samen bieden we zo meer informatie en handvatten om met zelfbeschadiging om te (leren) gaan. Het boek was de start, maar dankzij de bijzonder prettige samenwerking trekken we nu regelmatig samen op bij congressen over bijvoorbeeld huiselijk geweld, psychotrauma en de inzet van wijkteams. Ook willen we in de toekomst graag een (middag)symposium organiseren over zelfbeschadiging.”
SWP is uitgever van studie/leerboeken en boeken voor professionals. ‘Hoe krijg ik grip op zelfbeschadiging’ is verkrijgbaar via hun webshop.
Read More
Onlangs werd LSZ-vrijwilliger Iris uitgebreid geïnterviewd voor 3FM Tussenuur, het online programma voor, over, door, achter, naast, op, tussen en onder scholieren van NPO 3FM. Dat leverde een bijzonder verhaal op.
Het interview leverde een aangrijpend persoonlijk verhaal op. Daarin vertelt Iris wat pesten met haar deed en hoe haar zelfbeschadiging ontstond. Het complete verhaal lees je op de site van 3FM Tussenuur. Na afloop van het interview spraken we kort met Iris en vroegen naar haar ervaringen.
“Ik deed niet mezelf pijn omdat ik het graag wilde, maar omdat ik op z’n moment niet anders kon.”
Vond je het pijnlijk, spannend of moeilijk om erover te praten? Hoe ging het interview eigenlijk?
“Voorafgaand aan het interview vond ik het heel spannend. Je gaat het toch over hele intieme en persoonlijke zaken hebben met iemand die je eigenlijk niet kent, wetende dat wat je zegt, gebruikt kan worden in een artikel dat daarna door iedereen te lezen is.”
“Het interview verliep prettig en ik merkte dat mijn angst voorafgaand aan het interview ongegrond was: ik werd niet gek gevonden, er werd serieus naar me geluisterd.”
Wat vond je het lastigste aan het interview?
“Soms werden er heel specifieke vragen gesteld. We gingen dan bijvoorbeeld op zoek naar wat ik op specifieke momenten dacht en voelde, zowel rondom het pesten op school als met betrekking tot mijn zelfbeschadiging. Wat eraan vooraf ging, hoe het ging, wat ik dacht, wat ik voelde, wat het losmaakte. Dat soort dingen.”
Wat was je belangrijkste ‘boodschap’ aan anderen?
“Ik weet niet of ik een ‘belangrijkste’ boodschap voor ogen had. Een van de doelen was wel om jongeren bewust te maken van het bestaan van de Landelijke Stichting Zelfbeschadiging, dat is gelukt. Daarnaast wil ik uitdragen dat het heel fijn is om een luisterend oor te vinden: ieder verhaal is uniek en ieder verhaal verdient het om serieus genomen te worden.”
Je hebt sindsdien de nodige reacties van lezers ontvangen. Hoe kijk je terug op je deelname aan het interview?
“Ik kijk erop terug als iets heel bijzonders. Ik ben trots op het feit dat ik het gedaan heb en dat ik het gedeeld heb met mijn eigen omgeving. Dankbaar voor alle lieve reacties die ik ontvang, uit alle hoeken. Mensen van ‘nu’ en mensen van ‘vroeger’, van studie, van de scouting, familie en vrienden, kennissen, oud klas-/jaar-/schoolgenootjes en een oud-docente. Complimenten voor mijn kracht en het lef dat ik toon, voor het kwetsbaar zijn dat leidt tot openheid, bevestigingen dat ik goed ben zoals ik ben.”
“Ik krijg ook herinneringen van anderen terug, over mij, over wat er gebeurde en over de zorgen die zij hadden. Dat is confronterend, op een goeie manier. Er waren wel degelijk mensen die zich realiseerden dat het niet goed met me ging, bevestiging dat het echt zo was en ik me niet aanstelde of dingen verzonnen heb.”
“Ik ben heel dankbaar voor dat mensen de moeite nemen om een persoonlijk berichtje te sturen en te laten weten dat ze respect voor me hebben, dat ze mijn verhaal gezien hebben en trots op me zijn, dat ze blij zijn dat ze me kennen. Dat ontroert me. Ik vind het echt onwijs bijzonder om te ervaren wat het losmaakt.”
Het complete interview lees je hier –> 3FM Tussenuur
Read More
Op zaterdag 19 november heeft een bijeenkomst van de focusgroep Naasten in Kracht plaatsgevonden bij de Landelijke Stichting Zelfbeschadiging (LSZ). Naasten in Kracht wordt ontwikkeld vanuit het programma De Kracht van ervaring, een initiatief van de gezamenlijke cliënten/familieorganisaties in de GGZ.
Het doel van dit project is om de kracht van naasten van mensen met een psychische kwetsbaarheid te versterken. Ook zal er een digitale toolkit ontwikkeld worden met handvatten voor naasten om overbelasting te voorkomen en ondersteuning van de cliënt door de naasten te bevorderen.
Zeven familieleden en naasten van mensen die zichzelf beschadigen, een medewerker van de LSZ en twee projectleiders van Naasten in Kracht zijn samen aan de slag gegaan om te inventariseren welke problemen en obstakels zij als mantelzorger ervaren in het ondersteunen van iemand met een psychische kwetsbaarheid. Daarnaast hebben zij allerlei ideeën aangedragen voor de digitale toolkit. Hoe deze eruit zou moeten zien en welke zaken zij er graag op zouden willen kunnen vinden.
Het was een prettige bijeenkomst waar veel waardevolle informatie uit naar voren is gekomen. Ook was het wederom duidelijk te merken dat het voor familieleden en naasten prettig is om elkaar te ontmoeten, ervaringen uit te wisselen en te merken dat zij er niet alleen voor staan.
Alle deelnemers hebben besloten op de hoogte te willen worden gehouden van de verdere ontwikkelingen van de toolkit en een aantal van hen wil ook meewerken in de toekomst aan de daadwerkelijke ontwikkeling en het testen van de toolkit.
De LSZ werkt grotendeels met ervaringsdeskundigen, die in staat zijn om van een afstand over zelfbeschadiging te praten, denken en vertellen. Ze putten daarbij uit hun ervaring in de rol als lotgenoot of als familielid, partner of vriend van iemand die zichzelf beschadigt. Zij zetten zo hun persoonlijke ervaring met zelfbeschadiging in om anderen te steunen en om hoop te bieden. En dat maakt dat we extra blij zijn met de komst van Laura als nieuwe vrijwilliger bij de LSZ.
Hieronder stelt ze zich aan je voor.
Hallo allemaal!
Mijn naam is Laura, 26 jaar en ik woon in Den Haag. In het dagelijks leven ben ik net afgestudeerd van de opleiding Sociaal pedagogische hulpverlening en werk ik momenteel in de kinder- en buitenschoolse opvang. Daarnaast ga ik in februari starten met de basiscursus ervaringsdeskundigheid als aanvulling op mijn opleiding én omdat ik het werk als ervaringsdeskundige ontzettend leuk en interessant vind.
De periode dat ik mijzelf beschadigde ligt ondertussen al 6 jaar achter mij maar toch ben ik mij altijd verbonden blijven voelen met dit onderwerp. Toen ik voor mijzelf had besloten vrijwilligerswerk te willen doen na het afronden van mijn studie, hoefde ik daarom niet lang na te denken en kwam vrij snel uit bij de LSZ.
In de periode dat ik mijzelf beschadigde was ik op de hoogte van de LSZ maar heb hier verder nooit gebruik gemaakt. Toch ben ik blij met het bestaan van de stichting en hoop daarom mensen te kunnen ondersteunen die wél via deze weg hulp vragen. Ik zie er in ieder geval naar uit mij de komende tijd in te kunnen zetten voor de LSZ en mochten er verder nog vragen zijn, stel ze gerust!
Groetjes,
Laura
Read MoreHallo, mijn naam is Kyra. Ik ben 25 jaar en ik woon in Utrecht. In 2013 heb ik de opleiding HBO Pedagogiek afgerond en in 2015 heb ik ook mijn diploma voor de master Orthopedagogiek gehaald. Dit ging zeker niet altijd makkelijk, gezien ik vanaf de middelbare school al te maken heb gehad met depressie en zelfbeschadiging.
Ik wilde al een tijdje vrijwilliger worden, maar was voorheen nog te druk met mijn studie. Inmiddels werk ik op een middelbare school als vestigingscoördinator voor huiswerkbegeleiding, bijles en coaching. Bij de Landelijke Stichting Zelfbeschadiging ga ik me vooral bezighouden met voorlichting, training en de lotgenotendag. In mijn vrije tijd doe ik verder nog aan hardlopen, kook ik vegetarisch en lees ik graag.
Ik hoop dat er steeds opener gesproken kan worden over zelfbeschadiging, het zou mooi zijn als we dat samen kunnen bereiken! Ook vind ik het belangrijk dat er in de professionele hulpverlening meer kennis en inzicht komt in hoe zij om kunnen gaan met cliënten die zichzelf beschadigen. Via de stichting probeer ik mij hiervoor in te zetten.
Read MoreHoe Marjolein met haar vechtersmentaliteit lotgenoten en bondgenoten helpt
Haar advocatenkantoor ligt op een steenworp afstand van het beroemde REM-eiland. Het indrukwekkende stalen bouwwerk kreeg na lange tijd op zee een tweede kans in de havens van Amsterdam. Die tweede kans staat symbool voor haar werk als strafrechtadvocate. En sinds kort helpt ze met haar kennis en ervaring lotgenoten en bondgenoten via de LSZ.
“De meeste cliënten in mijn praktijk hebben ‘een verleden’ waardoor ze strafbare feiten plegen. Maar met mijn eigen verleden had ik net zo goed de verkeerde kant op kunnen gaan. Wat was er gebeurd als ik die kans niet had gekregen?”
Read MoreDe vechtersmentaliteit van een succesvol strafrechtadvocate met een bewogen verleden
Ze werd gegrepen door het verhaal van Esther: een GZ-psychologe die zichzelf vroeger beschadigde en nog dagelijks haar littekens verbergt. Bang dat haar collega’s misschien zullen denken ‘dat ze een kat in de zak gekocht hebben’. In de wereld van Marjolein, strafrechtadvocate in Amsterdam, zijn lange mouwen eerder regel dan uitzondering. Kinderlijk eenvoudig dus om haar littekens als gevolg van zelfbeschadiging te verbergen. Maar dat deed ze niet. Ze koos er op de middelbare school al voor om niet in angst te leven. Want er is ook een leven ná zelfbeschadiging.
Read More