Photo by Avel Chuklanov on Unsplash
We zoeken een coördinerend vrijwilliger communicatie die onze communicatiepoot helpt te structureren en versterken!
Ben jij een betrouwbare, flexibele, ondernemende en creatieve man of vrouw met talent voor communicatie? En heb je enkele uren per week tijd om ons te helpen een moeilijk onderwerp bespreekbaar te maken? Dan zijn we op zoek naar jou!
Read More
Photo by Priscilla Du Preez on Unsplash
Lotgenotencontact heeft positieve effecten op gezondheid. Zorgverleners zouden vaker lotgenotencontact moeten aanraden omdat het werkt. Dat concluderen Angeliek Loer en Sarah Hielema in hun onderzoek.
Alle vormen van lotgenotencontact zijn een waardevolle aanvulling op professionele hulp: face-to-face, online en via telecommunicatie. Als mensen regelmatig contact hebben met lotgenoten, hebben zij er meer baat bij dan wanneer het contact incidenteel plaatsvindt.
Read More
Photo by The Climate Reality Project on Unsplash
14 maart 2020 is er weer een MIND Familie-/Naastendag in Amersfoort, een dag die je niet wilt missen als je familie of naaste bent van iemand met een psychische kwetsbaarheid of aandoening. ‘s Ochtends is er een plenair deel met interessante sprekers. ‘s Middags zijn er informatieve en ontspannende workshops. Het thema van deze dag is: ‘Geef je grenzen aan?!’
Read More
Screenshot uit aflevering Zembla over Fem
Stichting Zelfbeschadiging is geschokt door het verhaal van Fem in de uitzending van Zembla van 16 oktober 2019 over anorexia. Fem, een jonge vrouw van 19 jaar, ligt al 19 maanden vastgebonden op een bed vanwege een eetstoornis en een neiging tot zelfbeschadiging. Naar verluid zonder perspectief op een menswaardiger alternatief.
Het is voor ons onaanvaardbaar dat fixatie gedurende een dergelijke lange periode vandaag de dag in Nederland voorkomt terwijl er, hoe moeilijk misschien ook, alternatieven zijn. Hoewel wij de situatie niet persoonlijk kennen en ons allesbehalve op de stoel van behandela(a)r(en) willen plaatsen, pleiten wij er wél voor om dit soort situaties te stoppen en te voorkomen. Door te kijken naar mogelijkheden in plaats van onmogelijkheden. Door niet alleen een wellicht wankel evenwicht in de behandeling(en) te willen beheersen ter voorkoming van escalatie, maar daarnaast compassievol mee te denken en te blijven zoeken naar betere, humanere alternatieven. Bijvoorbeeld met 24/7 intensieve begeleiding door een of twee mensen. Zo kan op een humane manier voorkomen worden dat Fem zichzelf ernstig letsel toebrengt.
We doen een uitermate dringend beroep op alle betrokkenen om de fixatie van Fem te beëindigen en over te gaan tot compassievolle, menswaardige zorg. Voor zover zich in Nederland vergelijkbare situaties voordoen, spreken we als lotgenotenorganisatie de hoop uit dat Fem’s schrijnende situatie de stap naar menswaardigere zorg bespoedigt.
Stichting Zelfbeschadiging
Read MoreVorig jaar lanceerden Zebra Voorlichting en MeiZorg het werkboek Van Zelfbeschadiging naar Zelfzorg. En goed nieuws: inmiddels is de tweede druk verschenen.
Met praktische, direct toepasbare oefeningen helpt het boek je om:
– inzicht te krijgen in zelfbeschadiging.
– meer controle over zelfbeschadiging te krijgen.
– je zelfzorgvaardigheden te vergroten.
Tijdens het doorlopen van de modules onderzoek je de achterliggende patronen van je zelfbeschadiging, focus je op wat je zelf graag wilt en ga je aan de slag met het uiten van emoties, hulp vragen aan anderen en het maken van een signaleringsplan.
De auteurs beschadigden zichzelf in het verleden en putten in het boek ook uit hun eigen ervaringen. Ze hebben een bundeling gemaakt van de oefeningen die hen geholpen hebben of destijds hadden kunnen helpen. Je kunt dit werkboek alleen doorwerken of samen met een begeleider of behandelaar.
Wil je ook aan de slag? Bestel het boek dan op meizorg.nl/werkboek.
Read More
Er wordt geschat dat 15% van de jongeren zichzelf ooit heeft beschadigd. Praten over zelfbeschadiging is een taboe, zowel voor jongeren die zichzelf beschadigen als hun directe omgeving. Wat moet je zeggen, waarom doet iemand het, is het gevaarlijk? De nieuwe website sameninmijnschoenen.nl geeft antwoorden, informatie en adviezen.
Read MoreOp 12 en 26 mei 2018 vinden opnieuw twee bijeenkomsten voor familie en naasten van mensen die zichzelf beschadigen plaats.
Ben je bijvoorbeeld ouder, partner, broer of zus van iemand die zichzelf beschadigt en wil je graag meer informatie over dit onderwerp, handvatten krijgen om hiermee om te gaan en anderen in een soortgelijke situatie ontmoeten meld je dan aan voor deze bijeenkomsten.
De bijeenkomsten vinden plaats in Utrecht en duren van 13.00 tot 16.00 uur. De kosten bedragen €15 per persoon. Maar neem je iemand mee, dan betalen jullie beiden slechts €10 per persoon. We hebben plaats voor 8 deelnemers dus meld je tijdig aan als je er graag bij wilt zijn.
Update Bovenstaande bijeenkomsten zijn volgeboekt. Helaas hebben we daardoor op dit moment geen plaats voor nieuwe deelnemers. Wil je graag geïnformeerd worden als we weer nieuwe bijeenkomsten organiseren? Stuur dan een mail naar stichting@zelfbeschadiging.nl en we houden je op de hoogte.
Read MoreOp 1 maart is het Self-Injury Awareness Day (SIAD), een dag waarop wereldwijd aandacht wordt gevraagd voor zelfbeschadiging. Jaarlijks komen in Nederland rond de 15.000 mensen die zichzelf beschadigen terecht op de spoedeisende hulp van een ziekenhuis. Een aantal van hen geeft aan dat zij minder adequate hulp krijgen “Omdat ze het zichzelf hebben aangedaan”. Stichting Zelfbeschadiging en MIND schrikken hiervan en trekken aan de bel. Ze roepen mensen op misstanden te melden bij het Nationaal Zorgnummer.
Read More
De Amerikaanse kinderpsycholoog Lawrence E. Shapiro schreef het in 2008: Stopping the Pain, een werk- en doeboek over zelfbeschadiging, gericht op jongeren en ter ondersteuning van professionele therapie. Uitgeverij SWP besloot enige tijd geleden dit boek in Nederland op de markt te brengen onder de naam ‘Hoe krijg ik grip op zelfbeschadiging’. De Landelijke Stichting Zelfbeschadiging hielp mee bij de vertaling ervan.
Dwayne Meijnckens, bureaucoördinator van de Landelijke Stichting Zelfbeschadiging vertelt: “In 2016 werden we benaderd door SWP Uitgeverij. Zij wilden ‘Stopping the Pain’ graag uitbrengen in Nederland omdat er vraag naar is en er nauwelijks materiaal in het Nederlands bestaat. Voor de vertaling werd een specialist ingeschakeld, wij kregen vervolgens de vraag om deze vertaling na te lopen. Daarvoor hebben we een team van lotgenoten en professionals samengesteld dat zowel taalkundig als inhoudelijk hielp het boek nog verder te verbeteren.”
“We hopen op deze manier een leemte te vullen. Samen bieden we meer informatie en handvatten om met zelfbeschadiging om te (leren) gaan.”
“De grootste meerwaarde van het boek zit ‘m in de oefeningen die erin staan. Daar kunnen jongeren zeker wat mee bereiken. Zoals in het boek terecht wordt aangegeven, is het niet bedoeld om therapie te vervangen. Maar het kan zeker helpen. Zo bevat het boek ook tips en informatie om met ouders te communiceren en om jezelf beter te leren begrijpen.”
“We hopen op deze manier een leemte te vullen. Samen bieden we zo meer informatie en handvatten om met zelfbeschadiging om te (leren) gaan. Het boek was de start, maar dankzij de bijzonder prettige samenwerking trekken we nu regelmatig samen op bij congressen over bijvoorbeeld huiselijk geweld, psychotrauma en de inzet van wijkteams. Ook willen we in de toekomst graag een (middag)symposium organiseren over zelfbeschadiging.”
SWP is uitgever van studie/leerboeken en boeken voor professionals. ‘Hoe krijg ik grip op zelfbeschadiging’ is verkrijgbaar via hun webshop.
Read More
Onlangs werd LSZ-vrijwilliger Iris uitgebreid geïnterviewd voor 3FM Tussenuur, het online programma voor, over, door, achter, naast, op, tussen en onder scholieren van NPO 3FM. Dat leverde een bijzonder verhaal op.
Het interview leverde een aangrijpend persoonlijk verhaal op. Daarin vertelt Iris wat pesten met haar deed en hoe haar zelfbeschadiging ontstond. Het complete verhaal lees je op de site van 3FM Tussenuur. Na afloop van het interview spraken we kort met Iris en vroegen naar haar ervaringen.
“Ik deed niet mezelf pijn omdat ik het graag wilde, maar omdat ik op z’n moment niet anders kon.”
Vond je het pijnlijk, spannend of moeilijk om erover te praten? Hoe ging het interview eigenlijk?
“Voorafgaand aan het interview vond ik het heel spannend. Je gaat het toch over hele intieme en persoonlijke zaken hebben met iemand die je eigenlijk niet kent, wetende dat wat je zegt, gebruikt kan worden in een artikel dat daarna door iedereen te lezen is.”
“Het interview verliep prettig en ik merkte dat mijn angst voorafgaand aan het interview ongegrond was: ik werd niet gek gevonden, er werd serieus naar me geluisterd.”
Wat vond je het lastigste aan het interview?
“Soms werden er heel specifieke vragen gesteld. We gingen dan bijvoorbeeld op zoek naar wat ik op specifieke momenten dacht en voelde, zowel rondom het pesten op school als met betrekking tot mijn zelfbeschadiging. Wat eraan vooraf ging, hoe het ging, wat ik dacht, wat ik voelde, wat het losmaakte. Dat soort dingen.”
Wat was je belangrijkste ‘boodschap’ aan anderen?
“Ik weet niet of ik een ‘belangrijkste’ boodschap voor ogen had. Een van de doelen was wel om jongeren bewust te maken van het bestaan van de Landelijke Stichting Zelfbeschadiging, dat is gelukt. Daarnaast wil ik uitdragen dat het heel fijn is om een luisterend oor te vinden: ieder verhaal is uniek en ieder verhaal verdient het om serieus genomen te worden.”
Je hebt sindsdien de nodige reacties van lezers ontvangen. Hoe kijk je terug op je deelname aan het interview?
“Ik kijk erop terug als iets heel bijzonders. Ik ben trots op het feit dat ik het gedaan heb en dat ik het gedeeld heb met mijn eigen omgeving. Dankbaar voor alle lieve reacties die ik ontvang, uit alle hoeken. Mensen van ‘nu’ en mensen van ‘vroeger’, van studie, van de scouting, familie en vrienden, kennissen, oud klas-/jaar-/schoolgenootjes en een oud-docente. Complimenten voor mijn kracht en het lef dat ik toon, voor het kwetsbaar zijn dat leidt tot openheid, bevestigingen dat ik goed ben zoals ik ben.”
“Ik krijg ook herinneringen van anderen terug, over mij, over wat er gebeurde en over de zorgen die zij hadden. Dat is confronterend, op een goeie manier. Er waren wel degelijk mensen die zich realiseerden dat het niet goed met me ging, bevestiging dat het echt zo was en ik me niet aanstelde of dingen verzonnen heb.”
“Ik ben heel dankbaar voor dat mensen de moeite nemen om een persoonlijk berichtje te sturen en te laten weten dat ze respect voor me hebben, dat ze mijn verhaal gezien hebben en trots op me zijn, dat ze blij zijn dat ze me kennen. Dat ontroert me. Ik vind het echt onwijs bijzonder om te ervaren wat het losmaakt.”
Het complete interview lees je hier –> 3FM Tussenuur
Read More