In verband met vakanties hanteert ons kantoor in de maand augustus aangepaste openingstijden. Dat betekent dat we op de volgende momenten geopend zijn:
– Maandag 6 augustus
– Vrijdag 10 augustus van 13.00 tot 15.00 uur
– Vrijdag 17 augustus
– Woensdag 22 augustus
– Maandag 27 augustus
– Woensdag 29 augustus
In deze periode is er géén inloopspreekuur. Na 29 augustus is alles weer zoals je van ons gewend bent. In de tussentijd toch contact opnemen? Stuur ons dan een bericht.
Read MoreGisteren bereikte ons het verdrietige bericht dat Jaella afscheid van het leven heeft genomen. Het is onvoorstelbaar dat ze er niet meer is, zij die zoveel tegenslagen wist te overwinnen. Ze was een grote steun en een inspiratiebron voor veel lotgenoten en we zijn dankbaar voor alles wat zij hen en ons heeft gebracht. Het doet ons veel verdriet en we hebben tijd nodig om dit een plek te geven.
We herinneren Jaella als een knokker met een groot hart en zij zal een voorbeeld voor ons blijven.
Voor altijd in ons hart.
Komende 2 weken is ons kantoor gesloten, de algemene mailbox wordt gelezen.
Mocht je naar aanleiding van dit bericht behoefte hebben aan hulp kan je terecht bij https://www.113.nl/ of https://mindkorrelatie.nl
Namens team en bestuur Stichting Zelfbeschadiging,
Read More
Op 12 en 26 mei 2018 vinden opnieuw twee bijeenkomsten voor familie en naasten van mensen die zichzelf beschadigen plaats.
Ben je bijvoorbeeld ouder, partner, broer of zus van iemand die zichzelf beschadigt en wil je graag meer informatie over dit onderwerp, handvatten krijgen om hiermee om te gaan en anderen in een soortgelijke situatie ontmoeten meld je dan aan voor deze bijeenkomsten.
De bijeenkomsten vinden plaats in Utrecht en duren van 13.00 tot 16.00 uur. De kosten bedragen €15 per persoon. Maar neem je iemand mee, dan betalen jullie beiden slechts €10 per persoon. We hebben plaats voor 8 deelnemers dus meld je tijdig aan als je er graag bij wilt zijn.
Update Bovenstaande bijeenkomsten zijn volgeboekt. Helaas hebben we daardoor op dit moment geen plaats voor nieuwe deelnemers. Wil je graag geïnformeerd worden als we weer nieuwe bijeenkomsten organiseren? Stuur dan een mail naar stichting@zelfbeschadiging.nl en we houden je op de hoogte.
Read MoreBen je jong en heb jij jezelf weleens opzettelijk pijn gedaan? Of doe je dat nog steeds? Zelfbeschadigend gedrag komt regelmatig voor bij jongeren. Het is alleen niet altijd makkelijk om hulp te zoeken. Ook is niet altijd duidelijk waar je hulp kunt krijgen. Om jongeren zoals jij te ondersteunen bij het vinden van passende hulp ontwikkelen we een informatie-hulpmiddel die daarbij kan helpen. We noemen dat een keuzehulp. Daarvoor hebben we jouw hulp nodig!
Aan welke informatie heb jij behoefte?
We willen die keuzehulp graag laten aansluiten bij wat jij zou willen weten. Welke informatie heb jij nodig om te weten welke hulp je kunt krijgen als je jezelf beschadigt. Kortom welke vragen wil jij beantwoord zien in de keuzehulp?
Ben jij tussen de 14 en 22 jaar en help jij ons met jouw ideeën verder? Meld je dan aan voor het invullen van een vragenlijst. Het invullen kost ongeveer een half uur.
Aanmelden kan bij Nelleke van Zon, nzon@trimbos.nl, graag je naam en leeftijd vermelden. Voor meer informatie neem je contact op met Odile Smeets, osmeets@trimbos.nl of 030-2971168.
Read More
Zelfbeschadigend gedrag komt regelmatig voor bij jongeren. Geschat wordt dat 18-25% van de adolescenten zichzelf letsel toebrengt zónder de intentie te willen overlijden. Daarvoor gepaste hulp vinden is niet eenvoudig. Om jongeren (en hun naasten) te ondersteunen bij het kiezen van adequate hulp ontwikkelen Palier, het Trimbos-instituut en wij een informatie-keuzehulp die daarbij kan helpen.
De informatie-keuzehulp is voor jongeren die zichzelf beschadigen en de professionals met wie zij laagdrempelig in aanraking kunnen komen. Denk daarbij aan zorgcoördinatoren in het middelbaar en middelbaarberoepsonderwijs, schoolmaatschappelijk werkers, professionals in de jeugdgezondheidszorg, gemeentelijke jongerenwerkers en huisartsen.
De keuzehulp gaat een overzicht bieden van alle vormen van formele en informele zorg en ondersteuning die er beschikbaar is voor deze doelgroep. Met de informatie-keuzehulp worden vragen beantwoord zoals: ‘Welke mogelijkheden voor hulp zijn er als ik mezelf beschadig? Wat zijn de voor- en nadelen van deze hulp? Welke keuze ga ik op basis van deze informatie maken?’ Hiermee willen we zorgen dat de jongeren die zichzelf beschadigen gepaste hulp en ondersteuning kunnen kiezen. Zo laagdrempelig als het kan, en serieuzer als dat moet.
Voor de keuzehulp brengen we in kaart welke vragen jongeren hebben als zij moeten beslissen over specifieke hulp voor dit probleem. Welke informatie hebben zij nodig om bij de juiste hulp terecht te komen? En wat hebben zij van professionals nodig? We doen dit door het houden van groepsgesprekken met jongeren die zichzelf weleens opzettelijk pijn doen en professionals die ervaring hebben in het werken met deze jongeren.
Help jij ons mee met het onderzoek? Kijk dan hier voor alle informatie over het groepsgesprek
Daarnaast doen we literatuuronderzoek om te achterhalen wat de meest recente wetenschappelijke inzichten zijn. Zo brengen we kennis van de wetenschap, praktijkervaring van professionals en ervaringen van jongeren die zichzelf beschadigen bij elkaar.
De Informatie-keuzehulp voor zelfbeschadigend gedrag bij jongeren wordt ontwikkeld door de Stichting Zelfbeschadiging, Palier en het Trimbos-instituut, met financiering van het Innovatiefonds Zorgverzekeraars.
Voor meer informatie kun je contact opnemen met Dwayne Meijnckens, dwayne@zelfbeschadiging.nl . Via dit e-mailadres kun je je ook opgeven om mee te denken in een groepsgesprek.
Read MoreWanneer: zaterdag 11 november
Locatie: de Kargadoor (Oudegracht 36, 3511 AP Utrecht)
Tijdstip: inloop vanaf 12:30, het programma duurt van 13:00 tot 17:00
Kosten: €5 euro p.p., dit is exclusief consumptie, deze zijn voor eigen kosten.
Meld je hier aan voor de Lotgenotendag!
Bij deze workshop ga je met een groep onder begeleiding in gesprek. Je kunt ervaringen uitwisselen, inspiratie opdoen uit verhalen van anderen en steun vinden voor wat jou op dat moment bezighoudt.
Een Steekje Los? is een educatief spel over gezondheid en kwaliteit van leven. Spelenderwijs ga je in gesprek over psychische gezondheid en de kwaliteit van leven. Op de Lotgenotendag zal er gebruik gemaakt worden van de uitbreidingsset Zelfbeschadiging.
Read More
Op zaterdag 30 september organiseert MIND samen met een aantal verbonden organisaties, waaronder Stichting Zelfbeschadiging de eerste MIND Familiedag ‘Naasten in kracht’. Deze dag is speciaal voor familie en naasten. Er is een veelzijdig programma met volop ruimte voor ontmoeting en het uitwisselen van informatie en ervaringen. Op deze dag zullen twee vrijwilligers het eerste deel van de workshop “Omgaan met zelfbeschadiging” verzorgen.
Beschadigt je kind, partner of vriend(in) zichzelf? Dat is niet alleen moeilijk voor de ander, maar ook voor jou. Je geeft om de ander en wilt dat hij/zij gelukkig is, het is heftig om te zien dat diegene zichzelf beschadigt.
Tijdens de familiedag van MIND nemen twee ervaringsdeskundigen op het gebied van zelfbeschadiging je aan de hand mee en vertellen d.m.v. persoonlijke verhalen over wat zelfbeschadiging nu eigenlijk wél en niet is. Maar ook hoe zelfbeschadiging kan ontstaan, wat oorzaken kunnen zijn en leggen ze het proces van zelfbeschadiging uit. Daarnaast gaan zij graag met je in gesprek over het omgaan met zelfbeschadiging wanneer een familielid of naaste zichzelf beschadigt. En zal er ruimte zijn om ervaringen te delen, op deze manier is het niet enkel informatief maar kan het ook ondersteunend werken.
Naast deze workshop op de MIND familiedag zal er een vervolgbijeenkomst zijn op 14 oktober in Utrecht (Oudegracht 36) waar de workshopleiders dieper ingaan op hoe je om kunt gaan met iemand die zichzelf beschadigt. Daar worden de do’s en dont’s nog uitgebreider omschreven en zal er een deel gaan over hoe je goed voor jezelf kunt zorgen en hulpverlening.
Read More
Het is donker en klein, zo klein dat je je niet kan bewegen. Je kunt niet meer ademen, je bent in een vacuüm gezogen.
Alweer…
Je schreeuwt en roept en gilt en schreeuwt, maar niemand lijkt je te horen. Je bonkt in het luchtledige om je heen, je wil eruit, je blijft maar slaan en dan barst het, de verlichting neemt weer toe, het wordt iets minder donker…voor een minuut of 10.
Zo zagen mijn dagen eruit, een tijd geleden. Vaak verpakt in een vacuüm waar ik maar niet uit leek te komen. Mijn bubbel, waar niemand in kwam, ikzelf ergens in een hoekje aan het wachten was tot het weer licht werd. Of veel te scherpe dingen gebruikte om mij uit het vacuüm te halen, ten koste van mijn eigen lichaam, maar om te overleven, om te zien en te voelen dát ik er nog was. Om te voorkomen te doen waar mijn hoofd, de stemmen van zeiden, “stop ermee”, “doe het doe het nu”, “niemand houdt van je”, “je bent een mislukkeling” en “je liegt alles bij elkaar”. De dagen waren lang en werden ondraaglijk. Wie was ik nu, wat kon ik nu? Tot op het moment dat ik daadwerkelijk met de benodigde pillen voor mij zat en het wist: het is nu of nooit…
Gelukkig werd het nu.
Ik belde mijn therapeut en samen hebben we de pillen weggespoeld.
Het is vandaag World Suicide Prevention Day, de dag waarop er internationaal aandacht wordt geschonken aan het fenomeen “suïcide”. Een woord waar veel te veel mensen inmiddels de inhoud van kennen. Doordat ze mensen zijn kwijt geraakt, doordat ze er zelf aan hebben gedacht of een poging hebben gedaan.
Het is goed dat er aandacht aan wordt besteed, want ook dit fenomeen zit in het verdomhoekje met een grote stempel “egoïstisch”, “niet over praten dan gaat het wel over”, “eng”.
En ja het is ook eng! Hell yeah. Ongelooflijk eng, dat je je eigen leven op een waagschaal legt, dat je jezelf op de afgrond zet en iedereen om je heen je niet meer hoort. Het is verschrikkelijk eng, gelukkig maar anders was de overweging misschien wel makkelijker. Er over praten is alleen niet eng en kan veel betekenen voor degene die met suïcidale gedachten rondloopt. En het is niet egoïstisch, iedereen die dat zegt, heeft overduidelijk nog nooit ook maar 1 moment dit overwogen, geloof mij, het is alles behalve egoïstisch! Maar het is wel eenzaam, het blijft een moeilijk onderwerp om over te praten. Dit komt doordat mensen soms niet goed weten hoe ze moeten reageren, of dat er een angst is over wat de gevolgen zouden kunnen zijn als je open over je suïcidale gedachten praat. Word ik dan opgenomen, of gaan “ze” het tegenhouden? Dit waren voor mij overwegingen om het er vooral niet over te hebben. Daarnaast zijn er mensen die er een oordeel over klaar hebben. Mensen worden belachelijk gemaakt en mensen worden geschoffeerd als het vertraging oplevert.
Daarom is het goed dat er een dag is als World Suïcide Prevention Day. Om te vertellen, om te delen en om er voor te zorgen dat hulp zoveel makkelijker wordt. Want als ik 1 ding geleerd heb, is dat delen alles is. Delen, je gevoel mogen delen, naar wie dan ook, een therapeut, een vriend, een echtgenoot, een familielid, een compleet onbekende. Je gevoel delen en dat het oké is hoe je je voelt, ook als je je helemaal niet goed voelt. Dat er iemand voor je is, bij je blijft, naar je luistert en je gevoel respecteert en niet wegmaakt. Daarom is het goed dat deze dag er is. We moeten het er over blijven hebben, dit mag niet worden weggemoffeld. Laten we open zijn, laten we iedereen die hiermee worstelt met open armen ontvangen, naar ze luisteren, naast ze staan en niet veroordelen. Daarmee vergroten we hùn vacuüm, daarmee laten we net iets meer licht naar binnen, het licht wat zo hard nodig is om weer een plekje op deze wereld te veroveren.
Daarom: World Suïcide Prevention Day
Read More
Voor veel mensen met jeugdtrauma’s, waaronder psychische mishandeling, fysieke mishandeling, verwaarlozing en seksueel misbruik is het moeilijk om gespecialiseerde traumabehandeling te vinden. Vaak duurt dat vele jaren. Wij vinden dat onacceptabel en komen in actie!
Wacht je te lang, krijg je geen gespecialiseerde traumabehandeling, of je word van het kastje naar de muur gestuurd? Niet moedeloos worden! Kom samen met vele anderen in actie. Je bent belangrijk! Je kunt een steentje bijdragen aan betere traumabehandeling. Voor jezelf en voor anderen. Vind jij ook dat er betere behandeling voor mensen met jeugdtrauma’s moet komen? Help dan mee!
Meld je ervaringen bij de Nederlandse Zorgautoriteit (NZa). Zij zijn de toezichthouder op de kwaliteit en capaciteit van zorg bij zorgaanbieders en zorgverzekeraars. Je kunt ook iemand anders vragen de melding te doen.
Bekijk hier de video hoe je kunt melden:
Direct melden:
https://www.nza.nl/organisatie/Contact/Meldpunt/
Voor meer actie-informatie zie:
GGZ- behandelaren en verwijzers die tegen bovengenoemde problemen aanlopen kunnen ook een melding bij de NZa doen.
Op 29 april was er in Vara Kassa een item rondom de actie, kijk het hier terug : https://www.npo.nl/kassa/29-04-2017/VARA . De actie wordt aangekondigd onder het item: het zou beter gaan met de geestelijke gezondheidszorg. Maar wat is daar van terecht gekomen?
Namens alle 18 deelnemende organisaties: Stichting STRAKX, CELEVT, Vereniging Caleidoscoop, MIND, Stichting Revief, De Nieuwe GGZ, FAS Stichting, Project Jongerennetwerk, Vereniging LOGA, Stichting PRAAT, Project Speaknow, Slachtofferhulp Nederland, Stichting Borderline, Stichting Zelfbeschadiging, Stichting Overlevers Munchhausen by Proxy; Stichting SKIP, Vereniging ( C) PTSS, Ongeziene Blinde, Stichting VPKK.
Read More
illustratie door Sarah Minck (vrijwilliger)
Door: Meike, 25 jaar
Sommige dingen vertel je liever niet: dat je een soa hebt ghad, tot je 14e nog in bed plaste, dat je vreemd bent gegaan of dat je psychische problemen hebt (gehad). Gelukkig hoef je hier niet met iedereen over te praten, want je ziet het aan de buitenkant niet. Hoewel… bij sommige mensen kan je wel zien dat ze psychische problemen hebben (gehad), bijvoorbeeld bij mij. Op mijn armen en benen zitten namelijk vele littekens, littekens die ik mezelf heb toegebracht toen ik depressief was. Niet iets wat iedereen hoeft te weten. “Hoi, ik ben Meike en ik ben depressief geweest, aangenaam kennis te maken.” Nou nee. Maar het is wel voor iedereen zichtbaar, zeker in de zomermaanden.
Mijn antwoord op vragen is meestal: “ik ben vroeger depressief geweest en toen heb ik dat zelf gedaan.” Sommige mensen bewonderen mijn openheid, anderen beginnen gauw over het weer. Er zijn ook mensen die proberen de afschuw die ze voelen niet te tonen. Niet omdat ze mij afschuwelijk vinden, maar omdat ze het idee dat iemand zichzelf zo kan toetakelen niet kunnen bevatten. Iedereen reageert anders, de meeste reacties ben ik allang vergeten, maar sommigen blijven me altijd bij.
Zoals de keer dat ik tijdens mijn stage in het ziekenhuis een infuuszak verwisselde bij een man die, zoals zovelen, naar mijn armen keek. “Ben jij zo wanhopig geweest?” Deze vraag raakte me.
“Ja, ik ben heel wanhopig geweest vroeger.” Hij knikte en begon te vertellen hoe radeloos hij zichzelf soms voelde en wat hij had meegemaakt. Een indringend, persoonlijk gesprek, waarin we elkaar begrepen op een niveau dat dieper ging dan dat van een verpleegkundige en een patiënt.
Of die zomerdag dat ik in het park een man tegen kwam die zijn hond aan het uitlaten was. “Gaat het nu weer goed met je?” vroeg hij met een blik op mijn armen.
“Ja, nu gelukkig wel.”
“Wat fijn, en wat dapper dat je zo rondloopt!” Ik vind het zelf niet zozeer dapper, maar vooral fijn om de zon op mijn armen te voelen en mezelf niet meer te hoeven verstoppen in broeierige vesten met langemouwen. “Mijn zus heeft dat ook gedaan, zij schaamt zich er nog heel erg voor. Het is zo mooi om te zien dat dat niet hoeft.” Hij maakte mijn dag bijzonder, en ik de zijne.
Soms blijft het toch een dilemma. Zo liep ik mijn eindstage bij een instelling voor jongeren met zware psychische problematiek. Kon ik daar wel met korte mouwen aan het werk zijn? Ik besloot van wel, want wat voor voorbeeld zou ik zijn als ik mijn eigen verleden zou verbergen?
Jongeren kwamen naar me toe en vertelden over hun eigen zelfbeschadiging. “Eindelijk kan ik er echt over praten,” verzuchtte een van de meiden. “Jij begrijpt echt hoe het is. De anderen doen hun best, maar ze snappen het niet, niet echt.”
We denken vaak dat openheid leidt tot veroordeling en onbegrip. En deze reacties zijn er natuurlijk, ik heb ze ook meegemaakt. Maar openheid brengt zoveel meer: het geeft hoop en brengt verbinding. Ben alsjeblieft jezelf, daarmee geef je de wereld een prachtig cadeau op manieren die je vooraf nooit had kunnen bedenken.
Read More
