Zelfbeschadiging
Zelfbeschadiging is het bewust en onbewust toebrengen van letsel aan het eigen lichaam, zonder de intentie te hebben het leven te willen beëindigen.
De term ‘zelfbeschadiging’ is de vertaling van het Engelse ‘self-harm’ en omvat alle gedragingen die verwondingen/letsel aan de eigen huid of het lichaam toebrengen zonder de intentie te hebben het leven te willen beëindigen. Zoals snijden, branden, krassen, krabben, haren trekken, hoofdbonken, voorwerpen in het lichaam brengen of schadelijke stoffen innemen.
Er zijn een hoop andere termen in omloop, denk aan ‘zelfverwonding’, ‘auto-agressie’ en ‘automutilatie’. Het begrip zelfbeschadiging omvat al deze variaties en biedt, in de visie van de Landelijke Stichting Zelfbeschadiging, de meest waardevrije beschrijving, onder andere omdat het niet per definitie opzettelijk of agressief gedrag veronderstelt.
Zelfbeschadiging komt vaker voor dan je denkt. Angst en schaamte kunnen ertoe leiden dat mensen hun zelfbeschadiging vaak geheim houden.
Zelfbeschadiging is een uiting van psychische pijn, boosheid of verdriet. De handeling is op de persoon zelf gericht en niet op anderen. In tegenstelling tot wat veel mensen denken is het niet zo dat mensen die zichzelf beschadigen geen pijn voelen. Ze voelen wel degelijk pijn, maar het moment waarop kan verschillen. Ook is het niet zo dat mensen die zichzelf beschadigen gek zijn, een gevaar voor anderen vormen of per definitie hun leven willen beëindigen.
Beschadig jij jezelf? Lees dan verder op onder jongerenwebsite Samen in mijn schoenen of kijk bij Lotgenoten wat wij je kunnen bieden. Ben je naaste van iemand die zichzelf beschadigt? Lees hier wat je kunt doen.
Steun nodig? Neem contact op!
Bel ons: 030-2311473
• maandag 12:00 – 14:00
• vrijdag 12:00 – 14:00
Bezoek ons: Neem contact op voor een afspraak.
Mail ons: stichting@zelfbeschadiging.nl
Zelfbeschadiging in perspectief
Mensen die ervaren dat hun balans tussen draaglast en de eigen draagkracht verstoord is, reageren hun spanning en emoties soms af op hun eigen lichaam. Dit kan voortkomen uit allerlei situaties, zoals stress op werk, pesten op school, maar ook leven met een voorgeschiedenis van emotionele verwaarlozing, (fysieke of seksuele) mishandeling of andere trauma’s. Vanuit deze ervaringen hebben mensen die zichzelf beschadigen meegekregen dat hun eigen gevoelens er consequent niet toe doen en hebben zij ook geen gezonde manier ontwikkeld om met hun gevoelens om te gaan. Zelfbeschadiging is voor deze mensen het middel om de dag zo goed als mogelijk door te kunnen komen.
Wij zien zelfbeschadiging dan ook als een overlevingsstrategie bij gebrek aan betere alternatieven. De focus van zorg zou op de achterliggende problematiek moeten liggen, waarbij de zelfbeschadiging gerespecteerd wordt en bespreekbaar is. De persoon die zichzelf beschadigt neemt samen met de hulpverleners beslissingen om te komen tot een passende behandeling, bepaalt het tempo en maakt de beslissing om al dan niet te stoppen met de zelfbeschadiging. Een goede bejegening door en een goede relatie met de zorgprofessional(s) zijn daarbij katalysatoren van herstel.
Weigeren om zorg te verlenen vanwege zelfbeschadigend gedrag bekrachtigt enkel de ervaring er niet toe te doen. Het bestraffen of contractueel inperken van zelfbeschadiging kan dan ook verstrekkende gevolgen hebben. Het op deze wijze beheersbaar krijgen van zelfbeschadiging keuren wij af.
In balans zijn
Als je in balans bent, voel je je goed. Het leven loopt lekker en je kunt tegen een stootje. Maar als je niet in balans bent, ben je wankel. Dat kan gebeuren na een grote gebeurtenis in je leven, zoals een verhuizing, ontslag of een relatie die over is. Dan moet je je balans opnieuw vinden. Dat kan lastig zijn. Toch heeft ook dat een voordeel: van af en toe je balans opnieuw vinden groei je. Dat is dan weer mooi meegenomen.
MentaalVitaal van het Trimbos instituut heeft tips over hoe je je balans (terug) kan vinden.
Je bent niet de enige!
Een inspirerend verhaal komt van Dr. lewis. Een onderzoeker, die zichzelf vroeger beschadigde. Of dichteres Bianca Mikhan.
De lijken in mijn kast | Stephen Lewis |
Dr. Lewis vertelt het verhaal van zijn eigen leven, dat hem er uiteindelijk toe bracht professioneel onderzoek te doen naar niet-suïcidaal zelfverwonding (NSSI). Dit intense en persoonlijke verhaal geeft inzicht in de innerlijke worstelingen van iemand die met zelfverwonding te maken heeft gehad en geeft hoop aan degenen die mogelijk zelf met de strijd worstelen. Het onderzoek van Dr. Lewis onderzoekt niet-suïcidale zelfverwonding en gerelateerde psychische problemen bij jongeren en opkomende volwassenen. Centraal in zijn onderzoeksaanpak staat het gebruik van internet als onderzoeksplatform en hulpmiddel. Zijn onderzoek is te zien geweest in The New York Times, Time, USA Today, ABC, CBS, The Globe and Mail en de BBC en heeft geleid tot beleidswijzigingen op YouTube in een poging om online veiligheid voor adolescenten te bevorderen. Hij is co-auteur van het boek Non-Suicidal Self-injury, dat deel uitmaakt van de serie Advances in Psychotherapy van de Society of Clinical Psychology. Hij is een gevraagd lid van de International Society for the Study of Self-Injury, waar hij momenteel zitting heeft in de Raad van Bestuur. Hij is medeoprichter en mededirecteur van Self-injury Outreach and Support, een internationale outreach-organisatie die actuele informatie en nuttige bronnen over zelfverwonding biedt.
Van littekens tot kracht: de poëzie van herstel | Bianca Mikahn
In deze intieme en poëtische TEDtalk deelt kunstenaar en uitvoerend directeur van Check Your Head Bianca Mikahn haar inzichten over zelfbewustzijn, herstel en het belang van mentale gezondheidstraining voor iedereen. Bianca Mikahn is dichter, digitaal componist, cultureel activist en pedagoog. Ze is uitvoerend directeur van de organisatie Check Your Head en een partnerartiest met toonaangevende creatieve opvoeders, Youth On Record en Think360. Bianca’s schrijfstijl wordt beschreven als experimenteel en tot nadenken stemmend, waarbij ze onbevreesd thema’s als zelfbewustzijn en gemeenschapsbetrokkenheid aan de orde stelt. Deze lezing werd gegeven op een TEDx-bijeenkomst.
Stoppen met zelfbeschadiging
Besluiten om te stoppen met zelfbeschadiging is een persoonlijke en vaak moeilijke beslissing. Een beslissing waar je waarschijnlijk al een tijd over hebt nagedacht. Zelfbeschadiging is voor jou een tijd, kort of lang, een manier geweest om te kunnen overleven, om pijn, verdriet en boosheid het hoofd te kunnen bieden. Waarschijnlijk kun je wel wat advies en ondersteuning gebruiken bij deze keuze. Daarvoor hebben wij dit artikel geschreven. Je kan het gebruiken als je helemaal wilt stoppen met jezelf beschadigen maar ook als je jezelf minder vaak of minder heftig pijn wilt doen.
Het artikel Stoppen-met-zelfbeschadiging gaat in op verschillende aspecten van het verminderen of stoppen met jezelf beschadigen. Zoals welke zaken belangrijk kunnen zijn als je overweegt te stoppen en wat alternatieven kunnen zijn voor zelfbeschadiging.
Uit ervaring weten we dat de Calm Harm app ook kan helpen om inzicht te krijgen in je zelfbeschadigende gedrag, triggers en je kan helpen om tot alternatieven te komen voor zelfbeschadiging.
Lees het artikel op een rustig moment eens door. Misschien kan je het bespreken met iemand die je vertrouwd. Je hoeft niet in een keer alles te onthouden wat erin staat. Stoppen met zelfbeschadiging is vaak een proces wat een tijdje in beslag neemt. Als je over dit artikel vragen hebt of als je graag nog wat meer ondersteuning wil neem dan contact op met Stichting Zelfbeschadiging, per mail via stichting@zelfbeschadiging.nl, of bel ons via nummer 030-2311473.
Leestips
Verschillenden van ons hebben goede ervaringen met (zelfhulp)boeken, en/of boeken die inzicht bieden.
Een van deze boeken is:
Mocht je nog tips hebben, mail deze gerust door naar daphne@zelfbeschadiging.nl